Huisdieren vallen soms tegen. De verzorging blijkt te veel werk of de kinderen kijken er niet meer naar om. Kinderboerderij de Elzenhoek in Oss begon daarom vorig jaar met het verhuren van cavia’s en muizen.In een gerecycled ijsbakje op Jobs schoot snuffelen Milky en Lucy rond. Job aait de muisjes met één vinger over hun rug en pakt Lucy voorzichtig op. Ze steekt alleen haar kopje uit zijn vuist naar buiten. “Kijk”, zegt Job met zijn hoofd schuin. “Zo vind ik ze schattig.”
Eigenlijk had Job (12) liever een hond gehad, maar dat ging niet vanwege zijn vele allergieën. Een wandelende tak, schildpad of vissen kon wel, zei de dokter, maar daar zag Job vanaf. “Vissen gaan snel dood en een wandelende tak zie je niet zo goed”, legt hij uit. Uiteindelijk tipte de dokter Kinderboerderij de Elzenhoek, met muisjes in de verhuur.
Beheerder Gerry van Rooij glimlachtbreed. “Job was zo verdrietig dat hij nooit een huisdier zou hebben,” vertelt ze hoofdschuddend. “Maar omdat het verhuren hartstikke goed ging, mocht hij ze houden.” Kinderen met een huisdier is het mooiste wat er is, vindt Van Rooij. “Maar niet als het wegwerp diertjes worden.” Dat is waarom ze het leasen eigenlijk begon. Bijna wekelijks werd de boerderij opgebeld door gezinnen die hun huisdier beu waren. “Dieren zijn geen speelgoed. Kinderen moeten eerst goed weten wat er allemaal bij komt kijken.”
Het is vandaag rustig in Oss. De vakantie is nog niet begonnen en de kermende pauwen kondigen aan dat het gaat regenen. Tijdens een rondje langs de hokken maakt Van Rooij een praatje met alle dieren, laat de varkens los uit hun hok en geeft een stagiaire de opdracht om lammetjes te gaan aaien. Verderop staat een gezin onder een afdakje. Dochter Aaliyah kietelt haar vader met een lange pauwenveer in zijn nek. Als ze hoort over het huren van huisdieren worden haar ogen groot. “Een konijn!” roept ze meteen. Haar vader lacht en tikt zijn sigaret af. “En dan moet papa zeker weer het hok schoonmaken?”
Hij spreekt uit ervaring, legt hij uit, Aaliyahs vorige konijn stuurde hij na een paar weken ook al naar een nieuw gezin. “Ze keek er niet meer naar om en het hok zat drie keer per week onder de stront.” Aaliyah schudt snel haar hoofd, haar paardenstaartjes dansen. “Of anders een cavia”, onderhandelt ze slim, “die zijn kleiner.”
Het is een bekend schouwspel op de Elzenhoek. Alles wat er schattig uitziet, nemen de kinderen het liefst mee naar huis. Van Rooij wordt soms zelfs om versterking gevraagd door ouders: “Zeg alsjeblieft dat ze heel lastig zijn om te verzorgen”, fluisteren ze dan in haar oor.
De Elzenhoek wil het goede voorbeeld geven. Bezoekers mogen de doorgaans stressgevoelige konijnen alleen op vaste tijden aaien, knaagdieren zitten altijd samen in een hok. Een jaar geleden begon het leasen. Al bijna zeventig gezinnen namen twee cavia’s of muizen voor zes weken mee naar huis, om uit te proberen.Talitha Visser, mede-oprichter van het leaseproject, laat een ‘muizenboekje’ zien. Er staat in wat muizen elke dag nodig hebben: verse groenten, even los uit het hok, nieuw hooi en water. Lukt het een kind om elke dag alles af te kruisen? Dan krijgt hij een diploma en mag hij de dieren houden. “Soms krijgen we de dieren al na drie weken terug”, vertelt Visser. “Dan is het project wat ons betreft juist geslaagd.”
Er worden al veel minder dieren gedumpt op de Elzenhoek, vertelt Visser. De afgelopen jaren kwamen er regelmatig konijnen en cavia’s binnen, vooral vlak voor de vakanties. Soms werden ze met kooi, voer en speeltjes over het hek gezet, dan weer liepen ze gewoon los op het gras. Vlak na Pasen waren het vaak half-volwassen kippen, die onverwachts snel groot waren geworden. “Met de jonge haantjes loopt het vaak niet goed af. Daar duiken dan drie volwassen hanen van de kinderboerderij bovenop.”
Andere kinderboerderijen kwamen al kijken bij de Elzenhoek om het lease-project te kopieren. ‘Dumping’is een landelijk probleem. Van Rooij: “Als dieren nog klein zijn, vindt iedereen ze schattig. Maar dat duurt niet lang. We zijn ook meerdere malen gebeld over hangbuikzwijntjes, die waren dan op tv geweest.”
Van Rooij wijst op de knuffelhoek waar een handjevol konijnen zo groot als een kat rondhuppen door het stro. “Hier laten wij kinderen kennismaken met grote konijnen. Die worden tenminste niet opgepakt en ze zijn veel relaxter dan dwergkonijnen”. Dwergkonijnen probeert Van Rooij meestal uit het hoofd te praten. “Ze zijn heel stressgevoelig en de vrouwtjes worden chagrijnig als ze na een jaar nog geen jonkies hebben. Dat zit in hun aard.”
Leasen doet de Elzenhoek daarom alleen met cavia’s en muizen. Die hechten zich niet zo aan een baasje en ze hebben het wel naar hun zin zolang ze met zijn tweeën zijn. Een ander voordeel aan muizen is dat ze vaak maar twee jaar leven. “Het klinkt stom, maar dan kan een kind daarna wel makkelijk uit huis en studeren”, legt Van Rooij uit.
Voor Job was het even wennen. “Eerst vond ik het raar, omdat ik niemand kende die muizen had”, vertelt hij aarzelend. “Maar nu vind ik het heel normaal”. Hij duwt Milky terug, die bijna uit het plastic bakje springt. “En mijn allergie valt mee”, vertelt hij opgelucht. “Ik kan Lucy en Milky nu zelfs een beetje tegen mijn gezicht aanhouden.”
Omdat het zo goed gaat, mag hij van de kinderboerderij proberen een nestje te maken. Thuis helpt zijn moeder met het hok schoonmaken en bijna elke avond haalt Job de muisjes uit de kooi. “Behalve soms in het weekend, want dan heb ik verjaardagen en speel ik veel.”
Gepubliceerd in Trouw