China kende tien jaar geleden al elektrische fietsen, die vooral populair waren bij ouderen. Michiel Hartman (43) en Taco Anema (39) brachten de hippe versie voor jongeren naar Europa: de QWIC.
In 2004 fietste Michiel Hartman met vier vrienden 15.000 kilometer van Beiroet naar Beijing. Eenmaal daar werd hij zwetend op zijn mountainbike ingehaald door oma’s op elektrische tweewielers. Hij vertelde vrienden over zijn ervaring en hield op de vakantiebeurs in Utrecht fotopresentaties over zijn reis. De elektrische fiets zou best eens de oplossing kunnen zijn voor het dichtslibben van wegen, bedacht hij.
Toen dat idee een jaar later nog steeds in zijn hoofd zat, belde hij zijn Delftse studievriend Taco Anema om de fietsplannen eens te peilen. De avond erna zaten de twee in de kroeg om de strategie te bespreken. Met enige ervaring op zak – Hartman als directeur bij baggerbedrijf Krul & Zonen en Anema als medeoprichter van de startup achter UV-douche Sunshower – besloten ze om niet in de techneutenval te lopen en hun eerste fiets zo snel mogelijk op de markt te brengen. Dat kon relatief makkelijk: in Chinese fabrieken waren veel bestaande onderdelen te vinden. De enige innovatie die Hartman en Anema aan de eerste modellen meegaven, was een uitneembare accu. Zo konden mensen zonder schuur of benedenwoning hun fiets ook thuis opladen.
Met de eerste QWICs in hun achterbak reden ze langs fietshandelaren en schetsten ze de toekomst van elektrisch rijden als oplossing voor fileproblemen, luchtvervuiling en geluidsoverlast. 95 procent van de winkeliers verwees de twee ondernemers door naar de ouderen- of gehandicaptenzorg. Waarom zou je een motor nodig hebben als je kunt trappen?
Met de 27 fietsspeciaalzaken die wel deel wilden worden van hun dealernetwerk gaven Hartman en Anema de praktische ouderenfiets een steeds jonger en sneller uiterlijk. Zo wilden ze mensen verleiden om de auto te laten staan voor ritjes van vijf tot twintig kilometer. De opstart- en crisisjaren waren zo zwaar geweest, dat Hartman in 2013 vertrok om voorzitter te worden van branchevereniging DOET, voor elektrisch vervoer. Inmiddels groeit QWIC snel en verkoopt het op bijna 350 punten in Nederland en België fietsen. Anema wil de komende jaren de QWIC -fietsen meer eigen smoel geven en de Duitse markt veroveren.
Accu achterop
De eerste (zware) accu’s plaatste QWIC nog zo dicht mogelijk bij de grond, in het midden van de fiets. Toen de relatief lichte lithium-ionaccu zijn intrede deed, zetten Hartman en Anema die juist pontificaal achterop. “Van verstoppen naar mooi maken.”
Clean
Hartman en Anema gingen voor een clean uiterlijk: draden werden zoveel mogelijk in het frame weggewerkt. “Het gaat bij fietsen niet om revolutionair anders ontwerpen, maar om opschonen.” In 2014 won de Urban Bike A2.1 van QWIC daarmee de Red Dot Design Award.
Scherpe pijl
Het was ‘een hele puzzel’ om de QWIC én lekker te laten zitten én een snel uiterlijk te geven. De ontwerpers trokken alle lijnen in het design zolang mogelijk door (zoals de stang van het stuur naar het achterwiel) en maakten de voorkant relatief laag. Anema: “Zo ziet de fiets er niet uit als een steigerend paard of hangbuikzwijn, maar als een scherpe pijl naar voren.”
Niet zo jolig
De techneuten wilden van het vaak jolige uiterlijk van fietsen meer richting de statige uitstraling van auto’s. Anema: “Waarom heeft een fiets altijd drie kleuren als een zuurstok en is alle techniek opvallend zilverkleurig?” QWIC maakte de technische onderdelen zwart en gaf de fietsen één chique metallic kleur.
Gepubliceerd in Sprout