Gepubliceerd in het FD.
Hergebruik in een kringloop kost veel arbeid, merken steeds meer circulaire ondernemers. Ze pleiten daarom voor een fiscale ommekeer, van minder belasting op arbeid naar meer taks op grondstof en vervuiling. ‘Werken met hergebruikt materiaal is nu duurder dan met nieuwe materialen.’
Bouwen met tweedehands kozijnen is een architectonische uitdaging. Je werkt ineens niet meer op een leeg vel papier, maar moet puzzelen met bestaand materiaal. En dan is het ontwerp nog niet eens het meeste werk, zegt Sabine Biesheuvel. Ze is directeur van Blue City, een voormalig zwemparadijs waar tientallen bedrijven experimenteren met circulariteit. “Toen wij bezig waren met schetsontwerpen voor een tussenmuur, hadden we een extra poppetje nodig om herbruikbaar materiaal te vinden. Het is best intensief om te moeten schakelen tussen een projectontwikkelaar en een sloper.” Toen het slooppand met bruikbare kozijnen eindelijk gevonden was, begon het fysieke werk. Dat was wat anders dan een persoon met een sloopkogel. Biesheuvel: “Er moesten achttien mensen kozijnen gaan demonteren. Dat is allemaal arbeid.” Daarna volgde nog transport, opslag en bewerking. Allemaal een stuk arbeidsintensiever – met alle extra kosten – dan gewoon spiksplinternieuwe kozijnen bestellen.
“Werken met hergebruikt materiaal is nu duurder dan werken met nieuwe materialen”, vat Biesheuvel samen. Ze pleit daarom voor een belastingverschuiving. Mínder belasting op arbeid, méér op grondstoffen en op de vervuiling die nodig is voor het maken van nieuw materiaal. Dan zou het kostenplaatje voor een circulaire bouwer er ineens een stuk voordeliger uitzien. Al helemaal vergeleken met dat van een lineaire concurrent, die gebruik maakt van verse grondstoffen.
Veel ondernemers in Blue City zouden er mee geholpen zijn. Biesheuvel noemt bijvoorbeeld Rotterzwam, dat paddenstoelen kweekt op gebruikt koffiedik. Alle logistiek die nodig is om de afvalemmers in koffiehoeken leeg te halen, is duurder dan een eerstehands kweekbedje bestellen. Nog ingewikkelder is het voor de Better Future Factory, dat gebruikt plastic omtovert in onder meer shopdisplays voor Hema en input voor 3D-printers. “Zij moeten plastic ophalen, sorteren en op verschillende manieren granuleren. Allemaal handelingen dus. Terwijl virgin plastic maken op grote schaal zó goedkoop is. Daar kun je bijna niet mee concurreren.”
Voordat de meeste Blue City ondernemers hier überhaupt over nadachten, maakte de stichting Ex’tax al kwartier voor deze fiscale ommekeer van arbeid naar grondstof en vervuiling. Het is zelfs de fulltime baan van oprichter Femke Groothuis. “We worden betaald door…
Lees het hele artikel in het FD