Gepubliceerd in Down to Earth Magazine.
Hoe kijken we in 2050 terug op onze huidige levensstijl? Het Museum van de lineaire economie geeft een inkijkje in een mogelijke toekomst, waarin dakpannen en ijskasten vreemde relikwieën uit het verleden zijn.
In de hal staat de deur van een ijskast op een kier. Wie naar binnen spiekt ziet een plant, enkele paddenstoelen en een paar potten aarde staan. Het is een typisch altaar dat nostalgische natuurliefhebbers vaak in huis hadden in de jaren 30. De jaren 30 van de 21e eeuw dan. Toen de natuur uit de stad verdwenen was en ijskasten overbodig waren. Zuivel en vlees at men in die tijd immers niet meer en maaltijden werden met klinische precisie dichtbij huis geproduceerd, zonder dat er nog een korrel aarde aan te pas kwam.
De ijskast is onderdeel van het Museum van de Lineaire Economie. Op 5 maart stond het museum in Tivoli Vredenburg tijdens het evenement Pathways to Sustainability. In hun lunchpauze kunnen bezoekers een kijkje nemen in het jaar 2050. Vanuit de toekomst kijken ze terug op de periode die voorafging aan de circulaire samenleving. Bezoekers lopen met een broodje in de hand langs uitgestalde ‘consumptie-relikwieën’, zoals een pakje sigaretten, een plastic Starbucks-beker en een Uitverkoop-bord. Ondertussen horen ze in hun koptelefoon een oma aan haar kleinkind vertellen over de omslag naar circulariteit. “Weet je nog het spotje van Sire? ‘Save all your pee, for chemistry.’”
Wenselijke toekomsten
Het lijken misschien wat vergaande fantasieën, maar ze zijn onderdeel van een serieus vak aan de Universiteit Utrecht. Studenten uit verschillende richtingen werken er samen met beleidsmakers van ministeries en van de provincie en de gemeente Utrecht. Het vak Mixed Classroom bestaat sinds 2016 en behandelde eerder thema’s als mobiliteit en wijk van de toekomst. Dit jaar volgden de studenten en beleidsmakers colleges over de circulaire economie en probeerden ze een circulaire toekomst te verbeelden. Dat wilde hoofddocent Jesse Hoffman nu eens niét alleen probleemgericht en technocratisch bekijken, maar juist vanuit ‘wenselijke en mogelijke toekomsten’, met aandacht voor sociale dimensies.
Lees het hele artikel in Down to Earth Magazine.