Gepubliceerd in Trouw.
Smeltend poolijs bedreigt de ijswalvis, terwijl juist zijn voedingspatroon zorgt voor extra CO2-opname in de zeebodem. Bioloog Herman Sips zet daarom in op een sociale-mediagenieke IJswalvisexpeditie.
Herman Sips heeft er nog nooit één gezien. Toch heeft de mariene bioloog een behoorlijke fascinatie ontwikkeld voor de Groenlandse walvis. Of ijswalvis, zegt Sips, want dat is een meer passende naam voor dit op één na grootste dier ter wereld. Verschillende populaties leven immers tussen het ijs in de buurt van Groenland, Alaska en Siberië.
Sips werkt al jaren aan een plan om de nog vrij onbekende ijswalvis te onderzoeken. Dat wordt een hele onderneming. De bioloog – tevens co-directeur van een thuiszorgorganisatie – wil een klein nieuw schip bouwen voor een bemanning van zes bijzonder avontuurlijke wetenschappers. Daarmee hoopt hij te ontdekken hoe en waar de ijswalvis zich voortplant, om het 100.000 kilo wegende dier zo beter te kunnen beschermen. Dat is hard nodig in verband met klimaatverandering.
Lees het hele artikel in Trouw.